Notre-Dame de Calais
		Historiek
		Laten wij eerst kennismaken met het historisch verleden van de kerk. Tot het einde van de 12de eeuw was Calais een klein vissersdorpje met een natuurlijke haven aan de monding van een rivier en was aldus een moerassig gebied. Later werd de stad  regelmatig met wallen versterkt door de Graven van Boulogne en omringd door kanalen die slotgrachten vormden. De bouw van de oorspronkelijke kerk onder bevel van Adrien de Wissant begon in 1214. De stad telde toen 14.000 inwoners. Volgens dokumenten werd de kerk Heilige Mariakerk genoemd en werd in 1224 voltooid. De oorspronkelijke kern  van de kerk zou vermoedelijk de kruisbreuk in zandsteen zijn. Toen was het gebouw rechthoekig met twee torens aan de voorgevel die gelijkenis vertoonde met de kruisbeuk van Sint Pieters.  Schietgaten en 1,60m dikke muren geven duidelijk de ‘defensieve kenmerken’ aan.
		Na 1224 deed ze dienst als parochiekerk en werd vanaf deze datum vergroot. Het schip dateert van de 13de eeuw. De kerk werd voltooid gedurende de Engelse bezetting (1347 – 1558). In 1346 werd Calais belegerd, de stervende burgers gaven zich over aan de Engelse koning Edward III in 1347. (De dramatische omstandigheden worden herdacht dankzij Rodin’s  bekende bronzen standbeeld “ de 6 Burgers van Calais” dat zich voor het stadhuis bevindt.) De Engelsen besloten de bestaande kerk zodanig te vergroten dat ze aan het einde van de 15de eeuw het belangrijkste godsdienstig gebouw  van de stad  geworden was. Notre Dame behoorde toen tot het aartsbisdom van Canterburry. Ambachtslui uit Vlaanderen dat toen bondgenoot van Engeland was, werden in dienst genomen om het gebouw uit te breiden. De hogere kant van het schip, het koor alsook de kerktoren werden in de lokale zandsteen gebouwd daar de steengroeven toen niet bereikbaar waren. In 1558 bevrijdt het franse leger de stad. Calais en omgeving worden bekend als de Herroverde Grondgebieden. Daar de Sint Nikolaaskerk vernield was, om later de Citadel te worden, werd Notre Dame voorgoed de belangrijkste kerk van de stad. In de 17de eeuw  werd de axiale kapel, opgedragen aan de Maagd Maria, toegevoegd. Met een lengte van 88m kon de kerk van toen af aan 6.000 parochianen ontvangen. Tijdens de Franse Revolutie werd de kerk hervormd in een ‘Tempel van de Wijsheid’ (toegewijd aan de Godin van de Wijsheid), later deed ze dienst als opslagplaats alvorens terug aan de kerk overhandigd te worden in 1802. In 1863 start de Deken van Calais, aartspriester Lencquesaing, de gotische binnendekoratie met plaasteren spitsbogen die de houten gewelven bedekken. De hoofdingang werd toen ook herbouwd. In het laatste deel van de 19de eeuw werden de binnenmuren eveneens met plaaster bedekt en de westgevel omgevormd om de kerk de Tudorstijl te geven wat heel in trek was op dat ogenblik. Op 26 september 1944, enkele dagen voor de bevrijding van Calais, werd de kerk per vergissing door een geallieerd bombardement bijna volledig vernield. De kerktoren stortte in op de noordelijke dwarsbeuk. De parochianen werden na deze gebeurtenis opgevangen in de kapel van de Maagd totdat een  ‘voorlopige kerk’ werd toegekend  in 1950. De renovatie startte in 1945 met de kerktoren, de dwarsbeuk, het schip en een deel van het meubilair. Gelukkig start binnenkort een nieuwe fase van de restauratiewerken  ( met een budget van 8.000.000 euros) met de renovatie van het koor met het  prachtig 17meter hoge altaar dat van de 17de eeuw dateert en eveneens de Kapel van de Maagd (achter deze muur). DE BELANGRIJKSTE GEBEURTENISSEN AAN DE KERK VERBONDEN. 1911 : een plechtige massadienst ter herdenking van de slachtoffers van de onderzeeboot ‘Pluviose’ die op dramatische wijze voor de kust van Calais zonk. 7 april 1921 : het huwelijk van de toenmalige ‘Kapitein’ Charles de Gaulle met een jonge dame uit Calais, Yvonne Verdroux werd in deze kerk opgedragen. Yvonne Verdroux werd hier eveneens 21 jaar voor deze gebeurtenis gedoopt.